Η μέρα που το Έθνος απαλλάχτηκε από το Κοινοβούλιο – Μια αναδρομή από το μέλλον

Κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει την ημέρα που το Κοινοβούλιο έκλεισε οριστικά. Μια λαοθάλασσα είχε κατακλύσει τη γύρω περιοχή και οι πιο ένθερμοι αγωνιστές είχαν φροντίσει να προπηλακίζεται οποιοσδήποτε πολιτικός τολμούσε να πλησιάσει. Μερικοί βουλευτές έφυγαν αιμόφυρτοι, όταν αρνήθηκαν να υποταχτούν και προσπάθησαν να προσεγγίσουν το σύμβολο της Δημοκρατίας. Ήταν το τέλος.

Ο αγώνας δικαιώθηκε. Φτάνει πια. Αρκετά με τους διεφθαρμένους βουλευτές. Αρκετά με τις μίζες. Αρκετά με την κοροϊδία. Αρκετά με το πελατειακό κράτος. Αρκετά με τα βύσματα. Αρκετά με τη συναλλαγή. Αρκετά με τα παραθυράκια. Αρκετά, αρκετά, αρκετά. Στο κάτω-κάτω, είναι φανερό, ότι κανείς δεν τους έχει ψηφίσει. «Υπάρχει κανείς, που τους έχει ψηφίσει;», ρώτησε κάποιος με μια ντουντούκα. «Όχι!», φώναξε το εκστασιασμένο πλήθος. Τώρα που έφυγαν αυτοί, τώρα που επήλθε η θριαμβευτική νίκη, όλα θα αλλάξουν.

Ήρθε επιτέλους η ώρα να κυβερνήσει αυτός που δικαιούται να κυβερνά· ο λαός. Τέρμα η διαφθορά, τέρμα η υποκρισία, τέρμα το ψέμα. Ήρθε η ώρα να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους αυτοί που δουλεύουν, αυτοί που πληρώνουν πάντα τους φόρους τους, χωρίς να προσπαθούν να ξεγελάσουν το κράτος, αυτοί που δε χρησιμοποίησαν ποτέ βύσμα, αυτοί που αγωνίζονται με σεβασμό για το συμπολίτη τους, αυτοί που δεν είχαν ποτέ καμία σχέση με αυτές τις απαράδεκτες πελατειακές πρακτικές, που οι βουλευτές αυθαίρετα εφάρμοσαν τόσα χρόνια και επέβαλαν στο αδιάφθορο Έθνος μας. Ήρθε η ώρα να κυβερνήσουν αυτοί που δεν ευθύνονται σε τίποτα για την τραγική κατάσταση της χώρας.

Όλοι ήξεραν ότι χρειαζόταν μια καινούρια αρχή. Μια καθαρή, καινούρια αρχή. Με ανθρώπους αδιάφθορους, άξιους, ικανούς. Και η πρώτη κίνηση θα γινόταν – ναι! - με άμεση δημοκρατία. Νέα αρχή με ιερό όρκο πίστης και ειλικρίνειας. Ας βγουν μπροστά αυτοί που είναι καθαροί. Που ήταν πάντα τίμιοι. Οι άριστοι πατριώτες. Αυτοί που δεν έκλεψαν ποτέ φόρο και δε διαπραγματεύτηκαν ποτέ μια απόδειξη. Αυτοί που δεν ακολούθησαν ποτέ πλάγιο τρόπο. Αυτοί που κατήγγειλαν επίσημα κάθε φορά που είδαν να κλέβουν την πατρίδα τους. Αυτοί που τους ανατέθηκε δημόσια εργασία και ανταποκρίθηκαν, όπως θα ανταποκρίνονταν, αν ήταν δική τους. Αυτοί που, ακόμη και αν είχαν την ευκαιρία, δε θα προσπαθούσαν να ξεγελάσουν την πατρίδα τους. Αυτοί που όλη τους τη ζωή ψήφιζαν, χωρίς να ζητήσουν αντάλλαγμα. Αυτοί που ψήφιζαν ανθρώπους καθαρούς. Αυτοί που είδαν το συνάνθρωπό τους στο αναπηρικό αμαξίδιο και διαδήλωσαν για το δικαίωμά του να κινείται στο δρόμο που κινούνται όλοι. Αυτοί που ποτέ δεν έκλεισαν το πεζοδρόμιο και που ποτέ δεν απέκλεισαν το συμπολίτη τους διπλοπαρκάροντας, ναι, γιατί δεν είναι μόνο οικονομική είναι και ηθική και κοινωνική η κρίση. Αυτοί που δεν έριξαν ποτέ σκουπίδια στο δρόμο. Αυτοί που είδαν την αυθαιρεσία ή την αδιαφορία των καθηγητών τους και των καθηγητών των παιδιών τους και μίλησαν ανοιχτά και τους κατήγγειλαν. Αυτοί που τους ζήτησαν φακελάκι στο νοσοκομείο και γύρισαν με σημαδεμένα χαρτονομίσματα. Αυτοί που τους εκβίασαν στην Πολεοδομία και γύρισαν με τον εισαγγελέα. Αυτοί που τους χάρισαν μια θέση στο δημόσιο και δεν την αποδέχτηκαν, γιατί ήξεραν ότι τη στερούσαν από αυτόν που τη δικαιούταν. Αυτοί που δεν είπαν ποτέ «δε βαριέσαι», όταν έβλεπαν τη χώρα τους να εγκαταλείπεται. Αυτοί που εξέλεξαν τους καλύτερους συνδικαλιστές, για να εκπροσωπούν το σύνολο και όχι μεμονωμένα άτομα και τον εαυτό τους, για να υπηρετούν πάνω απ’ όλα το συμφέρον της κοινωνίας, της πατρίδας. Αυτοί που συνδικαλίστηκαν και δεν ξεπουλήθηκαν. Αυτοί που δεν έσπασαν, δεν έκαψαν, δεν κατέστρεψαν την περιουσία της πατρίδας τους. Αυτοί που πήραν τη δημόσια περιουσία και την παρέδωσαν μεγαλύτερη.

Εκλέχτηκε μια Επιτροπή και άρχισε να παίρνει συνεντεύξεις. Πέρασαν δεκάδες, εκατοντάδες, χιλιάδες. Είχαν αποφασίσει – είχαν ορκιστεί – να μιλήσουν όλοι ανοιχτά. Αλλά οι ερωτήσεις ήταν δύσκολες. «Όχι, αυτό δεν το έχω κάνει ποτέ... Ούτε αυτό... Όχι, όχι, ούτε αυτό! Αυτό; Μα αυτό… το κάνανε όλοι!» ή «Ε, καλά, αυτό είναι τόσο μικρό, έχει σημασία;». ή, πάλι, «Καλά, στην Ελλάδα ζούμε, τι περιμένατε;». Πέρασαν ώρες, μέρες, βδομάδες. Το ερημωμένο κτίριο της Βουλής παρακολουθούσε τη διαδικασία στωικά. Ο κόσμος, όμως, περνούσε κατά χιλιάδες και σιγά-σιγά αγανακτούσε όλο και περισσότερο. Οι πρώτοι ψίθυροι άρχισαν μερικές ημέρες μόνο από την έναρξη της διαδικασίας. «Καλά, τι περιμένουν, να βρουν τους άγιους;». «Σε ποια χώρα ζούσαν αυτοί, που ήρθαν να μας το παίξουν και κριτές;». «Εμείς φταίμε, που τους εκλέξαμε, υπήρχαν καλύτεροι». Μέρα με τη μέρα οι ψίθυροι κυκλοφορούσαν όλο και περισσότερο. Σε μια γωνιά της πλατείας οι ψίθυροι είχαν γίνει τόσο έντονοι, ώστε είχε αρχίσει να δημιουργείται σαφώς ένα αντιεπιτροπικό μπλοκ. «Αρκετά! Αυτοί είναι ανίκανοι! Ας εκλέξουμε τη δική μας Επιτροπή!». Δε χρειάστηκαν παρά μερικές μέρες, ώστε να δημιουργηθούν συνασπισμοί υποστήριξης νέων υποψήφιων Επιτροπών.

Η Επιτροπή, όμως, συνέχιζε πιστή τη δουλειά της. Ήταν αποφασισμένοι να επιλέξουν τους εντελώς αψεγάδιαστους. Μετά από πολλές ημέρες, είχε βρει έναν και κρατούσε ακόμη έναν στην αναμονή. Βέβαια η κρίση της και στις δύο περιπτώσεις αμφισβητήθηκε αρκετά και από το εσωτερικό της και από τους υπόλοιπους. Και αυτό ακριβώς ενθάρρυνε ακόμη περισσότερο τους δελφίνους. Η ανυπομονησία τους ήταν μάλιστα τέτοια, που είχαν ήδη αρχίσει τις υπόγειες συμφωνίες με τους ικανότερους διαχειριστές της γνώμης του πλήθους. Κάτι προφανώς καθόλου μεμπτό, αφού υπηρετούσε έναν ιερό σκοπό· να αναρριχηθούν στην ιεραρχία, ώστε να υπηρετήσουν την πατρίδα τους.

Και κάποιοι το πέτυχαν. Χρειάστηκε να συμμαχήσουν αρκετοί, αλλά το δίκτυο, που είχαν μεθοδικά στήσει, πέτυχε την πανηγυρική ανακήρυξή τους όχι σε μέλη της Επιτροπής – αυτή είχε αποδείξει περίτρανα ότι το εγχείρημά της ήταν ουτοπικό – αλλά σε μέλη του νέου, «αδιάφθορου» Κοινοβουλίου. Αυτή η νέα συμμαχία των τριακοσίων ανέλαβε άμεσα δράση για τη διάσωση της πατρίδας. Είχαν ήδη χαθεί αρκετές εβδομάδες, η σωτηρία της πατρίδας δεν μπορούσε να περιμένει.

Και η πρώτη απόφαση, που ελήφθη στην πανηγυρική πρώτη συνεδρίαση, ήταν για εκείνους τους δύο αψεγάδιαστους, που είχαν επιλεγεί από την Επιτροπή. Αν δεν ήταν αυτοί, η Επιτροπή θα το είχε πάρει απόφαση σίγουρα νωρίτερα να διακόψει τη διαδικασία και δε θα είχε χαθεί όλος αυτός ο πολύτιμος χρόνος. Για την ομοιογένεια του Έθνους και για παραδειγματισμό τέθηκαν, συνεπώς, υπό κράτηση.

Ολόκληρο το άρθρο...

Η Τράπεζά σας... η πιο ειλικρινής σας σχέση!

Λίγες ημέρες πριν τα Χριστούγεννα του 2009


Καλησπέρα, σας καλούμε από τη Eurobank για μια προσφορά, επειδή είστε σταθερός πελάτης μέσω λογαριασμού ή δανείου ή… ή… ή…

Ένας ανείπωτος ενθουσιασμός με κατέκλυσε και ανυπόμονα περίμενα να ακούσω την εκπληκτική προσφορά της Τράπεζάς μου. Της Τράπεζας που φιλοξενεί το λογαριασμό μισθοδοσίας μου και με ευγνωμοσύνη λαχταρά να μου ανταποδώσει γενναιόδωρα την ενίσχυση του κεφαλαίου, που εδώ και κάποια χρόνια της προσφέρω.

Κατ' αρχήν, να σας ενημερώσουμε ότι για λόγους ασφαλείας η συνομιλία μας καταγράφεται...

Και είμαι ευγνώμων γι' αυτό! Γιατί η Τράπεζά μου σκέφτεται και τα χρήματά μου και την ασφάλειά μου!

Πρόκειται για ένα πρόγραμμα... Αν αφήνετε 100 ευρώ από τα χρήματά σας κάθε μήνα στο λογαριασμό σας... Το επιτόκιο είναι εξαιρετικό... 3% και επιπλέον 2,55% υπεραξία...

Νιώθω περήφανος. Περήφανος, γιατί η προσφορά μου στην επιβίωση του χρηματοπιστωτικού μας συστήματος επιτέλους αναγνωρίζεται. Όχι μόνο αναγνωρίζεται, αλλά επιβραβεύεται κιόλας! Είναι προφανές ότι οι Τράπεζες αποφάσισαν επιτέλους να μοιραστούν τα υπερκέρδη τους με αυτούς που τους τα δημιουργούν, τους πελάτες τους! Επιτέλους, η θεωρία των ανήθικων, ιδιοτελών, λησταρχικών οργανισμών, που κάποιοι εχθροί του συστήματος θέλουν να προβάλλουν, καταρρέει! Για να μάθουμε λεπτομέρειες...

Η διάρκεια; Το πρόγραμμα διαρκεί 15 χρόνια...

Χμμμ... Πρόβλημα μια δέσμευση για 15 χρόνια. Αλλά λογικό είναι. Δούναι και λαβείν. Ίσως κι εγώ αυθαίρετα θεώρησα ότι το δούναι έχει προηγηθεί και ήρθε η ώρα του λαβείν. Τέλος πάντων, φαντάζομαι, αν προκύψει οτιδήποτε, η Τράπεζα, η δικιά μου Τράπεζα, θα δείξει προφανώς την ανάλογη κατανόηση...

Από το όγδοο έτος κα μετά... Όχι, το πρόγραμμα δεν μπορεί να διακοπεί πριν περάσουν 7 χρόνια...

Αχά. Πλήρης δέσμευση για τουλάχιστον 7 χρόνια. Είναι δεδομένο ότι η Τράπεζά μου θα μου προσφέρει σημαντικά πράγματα, για να τη βοηθήσω να κλείσει το οικονομικό έτος με μια τέτοια δέσμευση. Η Τράπεζά μου είναι άλλωστε! Θα μελετήσω την πρότασή της και θα απαντήσω το συντομότερο. Εξάλλου αλλιώς είναι να τη δεις αναλυτικά και αλλιώς να ακούσεις δυο αράδες απ' αυτήν.

Όχι, δυστυχώς δεν μπορώ να σας στείλω το συμβόλαιο με email...

Ίσως να μην έχουν email οι υπάλληλοι της Τράπεζάς μου. Επειδή εγώ είμαι computer geek, δε σημαίνει ότι έχουν όλοι υπολογιστή, email και άλλα τέτοια εξεζητημένα... Αλλά εγώ πώς θα υπογράψω; Πού θα δηλώσω τη συμφωνία μου;

Μην ανησυχείτε, απλά θα μας το πείτε και θα έρθει το συμβόλαιο στο σπίτι! Ένα μήνα μετά αρχίζει η εφαρμογή του!

Τι καλή και τι προνοητική που είναι η Τράπεζά μου! Δε χρειάζεται καν να υπογράψω, για να ισχύσει το συμβόλαιό μας! Με απάλλαξε και απο αυτή την ταλαιπωρία! Δε χρειάζεται καν να διαβάσω όλες αυτές τις σελίδες του συμβολαίου, όλα αυτά τα μικρά γραμματάκια, που με κίνδυνο της υγείας των ματιών μας τόσες και τόσες φορές καλούμαστε να διαβάσουμε και να υπογράψουμε! Μια τελευταία ερώτηση. Αν, παρ' όλ' αυτά, εγώ νιώσω μια παράλογη παρόρμηση να ενημερωθώ για το πλήρες περιεχόμενο του συμβολαίου;

Μα, προφανώς, το συμβόλαιο γράφει ακριβώς αυτά που σας είπα. Αν εσείς διαβάσετε κάτι διαφορετικό και αποφασίσετε να ακυρώσετε το συμβόλαιο, καταλαβαίνετε ότι κι εγώ, ως υπάλληλος, θα εκτεθώ. Καταλαβαίνετε ότι δε θα το ήθελα κάτι τέτοιο, έτσι δεν είναι;

Έτσι είναι! Μα, πώς σκέφτομαι ώρες - ώρες! Η Τράπεζά μου, ευτυχώς, το έχει σκεφτεί και αυτό για μένα πριν από μένα! Λοιπόν, ναι! Θα το σκεφτώ σοβαρά, να κάνουμε αυτό το προφορικό συμβόλαιο! Γιατί με την Τράπεζά μου, τη δικιά μου Τράπεζα, τα πολλά λόγια είναι φτώχεια! Το συμβόλαιό μας είναι ένα συμβόλαιο τιμής! Πάρτε με τηλέφωνο, να σας απαντήσω, σε μερικές μέρες. Αλήθεια, θα το σκεφτώ!

Αχ, είναι μια προσφορά αυτή, δυστυχώς, η οποία ισχύει μόνο για μερικές μέρες!

Δηλαδή πρέπει να σας απαντήσω τώρα;

Ε, αυτό θα ήταν το καλύτερο!

Συγγνώμη, αλλά με έχετε διακόψει από το φαγητό. Καλό απόγευμα.

Ολόκληρο το άρθρο...

Γλυκιά πατρίδα μου... το χρήμα

ή Πώς τα ΚΤΕΛ υπηρετούν τη δημοκρατία

Σε αυτή την όμορφη χώρα, στην οποία όλοι αγωνίζονται νυχθημερόν για το κοινό καλό, στην οποία κανείς δεν κοιτά να εκμεταλλευτεί την ανάγκη τού συμπολίτη του, στη χώρα στην οποία η δημοκρατία είναι ταυτόσημη της πρόσβασης στην πληροφορία και το κράτος είναι εκεί για τον πολίτη, σε αυτή την υπέροχη δημοκρατική χώρα έμεινα μια μέρα, τρία περίπου χρόνια πριν, αποσβολωμένος μπροστά σε μια οθόνη υπολογιστή, με τα χέρια μου κοκαλωμένα σε ένα πληκτρολόγιο και ένα αδιόρατο χαμόγελο έκπληξης, απογοήτευσης και κυνισμού ζωγραφισμένο στο πρόσωπό μου...

Ασυνήθιστος ήμουν στην παροχή της ελληνικής πληροφορίας μέσω ίντερνετ. Ιδίως, όταν πρόκειται για πληροφορία που πηγάζει από το κράτος. Η πρόσβαση όμως στην πληροφορία ορίζει σήμερα ένα σημαντικό χαρακτηριστικό της έννοιας «δημοκρατία». Η προβολή λοιπόν και μόνο των δρομολογίων των υπεραστικών ΚΤΕΛ μέσω ίντερνετ μού πρόσφερε μια μικρή ικανοποίηση ως πολίτη αυτής της χώρας και μια σημαντική διευκόλυνση ως τακτικού επιβάτη. Ας ήταν ανύπαρκτη η έννοια της αναζήτησης. Ας ήταν αδύνατος ο σχεδιασμός του ταξιδιού σου με το συνδυασμό δρομολογίων. Ας ήταν πρωτόγονη για την εποχή η απλή παράθεση πινάκων δρομολογίων. Έστω και έτσι, η στοιχειώδης πληροφορία ήταν εκεί.

Επειδή όμως σε αυτή τη χώρα δε συμβιβαζόμαστε με τίποτα λιγότερο από το τέλειο, οι ιθύνοντες των ΚΤΕΛ (ή Κοινών Ταμείων Εισπράξεων Λεωφορείων) αποφάσισαν καίρια παρέμβαση στη διαδικτυακή προβολή των δρομολογίων, με στόχο πάντα την κατακόρυφη αναβάθμιση της ποιότητας υπηρεσιών προς των πολίτη. Σχεδόν τρία χρόνια πριν πληκτρολόγησα το www.ktel.org , για να βρεθώ μπροστά όχι στα δρομολόγια των λεωφορείων, αλλά σε μια μεστή περιεχομένου ανακοίνωση:

«ΠΡΟΣΩΡΙΝΗ ΔΙΑΚΟΠΗ ΤΗΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΤΟΥ WWW.KTEL.ORG

Αγαπητοί επισκέπτες της ιστοσελίδας μας,

Επειδή πολυδιαφημιζόμενο τηλεφωνικό κέντρο που παρέχει πληροφορίες τηλεφωνικού καταλόγου, άρχισε να δίνει τηλεφωνικά επ’ αμοιβή τα δρομολόγια των ΚΤΕΛ χρησιμοποιώντας τις πληροφορίες που σας παρέχουμε δωρεάν, από σήμερα 28.8.2006 διακόπτουμε την λειτουργία της ιστοσελίδας και σύντομα θα σας παρέχουμε ακόμα καλύτερες υπηρεσίες.»

Ζώντας στη Σουηδία εκείνη την περίοδο και απολαμβάνοντας τις υπηρεσίες των μέσων μαζικής μεταφοράς μιας χώρας που σέβεται τον πολίτη, ο οποίος με τη σειρά του κατά κανόνα σέβεται τη χώρα του, αμέσως κατακλύστηκα από χείμαρρο θετικών σκέψεων για τη δημιουργία ενός ολοκληρωμένου συστήματος αναζήτησης δρομολογίων, συνδυασμού τους, αναλυτική παράθεση εναλλακτικών επιλογών και όλα αυτά με έναν απλό και όμορφο τρόπο, όπως γίνεται για παράδειγμα με τα μέσα μεταφοράς της νότιας Σουηδίας (Skånetraffiken). Οι σκέψεις αυτές διέτρεξαν το μυαλό μου αστραπιαία, για να προσγειωθώ στην όμορφη ελληνική πραγματικότητα.

«Επειδή πολυδιαφημιζόμενο τηλεφωνικό κέντρο... δίνει τηλεφωνικά επ’ αμοιβή... τις πληροφορίες που σας παρέχουμε δωρεάν, διακόπτουμε την λειτουργία της ιστοσελίδας»! Αναρωτιέμαι, αν κάποιος αρχίσει να πουλάει τις φωτογραφίες τους, θα κόψουν το κεφάλι τους, για να μην επιτρέψουν την εκμετάλλευση της μορφής τους, που αυτοί προσφέρουν δωρεάν σε όλο τον – τυχερό – κόσμο; Δηλαδή, διακόπτουμε την πληροφόρησή σας για τις υπηρεσίες μας, για να μην έχουν «κάποιοι άλλοι» τη δυνατότητα να σας πληροφορούν ακριβώς τα ίδια επί πληρωμή. Ξαναδιάβασα την ίδια φράση με λίγο πιο καθαρό μυαλό, για να αντιληφθώ τι ακριβώς εννοούσαν. «Σας θεωρούμε ηλίθιους.» Τώρα έβγαζε περισσότερο νόημα.

«...και σύντομα θα σας παρέχουμε ακόμα καλύτερες υπηρεσίες.» Καλύτερες για ποιον είναι το καίριο ερώτημα. Για τον πολίτη ή για τις μονοπωλιακές ιδιωτικές εταιρείες που ονομάζονται ΚΤΕΛ Α.Ε.; Μάλλον θα προσπαθούν να προσεγγίσουν το επίπεδο υπηρεσιών άλλων αντίστοιχων εταιρειών, όπως αυτών της Αγγλίας! Ξαναδιαβάζω τη φράση. «Αν θέλετε να μάθετε τα δρομολόγια, πάρτε τηλέφωνο την κακιά εταιρεία που μας κλέβει τις πληροφορίες. Το τζάμπα πέθανε.».

Η ενασχόληση με την ανανέωση της ιστοσελίδας ήταν τόσο έντονη, ώστε τον Ιούνιο του 2007, δέκα μήνες αργότερα, η συνδρομή καταχώρησης της διεύθυνσης www.ktel.org είχε λήξει.

“ktel.org expired on 06/24/2007 and is pending renewal or deletion.”

Το έργο ανακατασκευής του τρόπου παροχής πληροφοριών μέσω διαδικτύου ήταν μεγαλειώδες. Έπρεπε να περάσουν δεκατρείς ολόκληροι μήνες για την ολοκλήρωσή του. Μετά από δουλειά ενός χρόνου οι «κακοί», που παρείχαν τις δωρεάν πληροφορίες επί πληρωμή, εξαγνίστηκαν. Οι «καλοί», που παρείχαν τις πληροφορίες για τα δρομολόγια δωρεάν μέσω ίντερνετ συνεργάστηκαν με τις καλύτερες εταιρείες, όπως λένε, και προσφέρουν πια σε όλους τους πολίτες «ακόμα καλύτερες υπηρεσίες». Συγκεκριμένα πρόκειται για την εξής μία απίστευτη υπηρεσία· τη διαφήμιση τετραψήφιου (σήμερα πια πενταψήφιου) τηλεφωνικού αριθμού, μέσω του οποίου τα ΚΤΕΛ παρέχουν επί πληρωμή – και μάλιστα με σημαντικό κόστος – τις πληροφορίες για τα δρομολόγιά τους. Τόσο «καλύτερες υπηρεσίες» ήταν πραγματικά ανέλπιστες!

Υπηρεσίες μάλιστα που προάγουν και την προβολή της ελληνομάθειας. Γιατί αν κάποιος τουρίστας επιθυμεί να ταξιδέψει με τα λεωφορεία των ΚΤΕΛ, όχι, δεν μπορεί να μάθει τα δρομολόγια μέσω ίντερνετ, όχι, δεν μπορεί να μάθει τα δρομολόγια μέσω τηλεφώνου στη γλώσσα του ή έστω στα Αγγλικά, αλλά, ναι, θα πρέπει να μάθει πρώτα Ελληνικά και μετά να ενημερωθεί μέσω του πενταψήφιου αριθμού, για να ταξιδέψει. Αν κάποιος βρίσκεται στο εξωτερικό και θέλει να προγραμματίσει το ταξίδι του στην Ελλάδα, είναι άτυχος. Αυτά που ξέρει αλλού να τα ξεχάσει. Μην τα θέλουμε και όλα δικά μας. Είπαμε «καλύτερες υπηρεσίες», δεν είπαμε ότι θα γίνουν και όλα τέλεια.

Άραγε θα είχαμε την ευκαιρία σε αυτές τις «ακόμα καλύτερες υπηρεσίες», αν δεν είχαν καταργηθεί τα – κερδοφόρα – δρομολόγια εσωτερικού των λεωφορείων του ΟΣΕ το 1992; Αυτά που – επίσημα – καταργήθηκαν, για να μην ανταγωνίζονται τα δρομολόγια των τρένων του ΟΣΕ;!; Και ενώ είχε πρόσφατα ανανεωθεί ο στόλος των λεωφορείων του ΟΣΕ. Και συμπτωματικά επακολούθησε επιχορήγηση των ΚΤΕΛ με 70 δισεκατομμύρια δραχμές.

Με σεβασμό στον πολίτη, τη δημοκρατία, την ελευθερία της διακίνησης και την άρτια εξυπηρέτηση ακόμα και των τουριστών τα ιδιωτικά – μονοπωλιακά ΚΤΕΛ εξακολουθούν να στερούν το δικαίωμα στην πρόσβαση στην πληροφορία. Εξακολουθούν να επιχορηγούνται από το κράτος (πριν από λίγους μήνες προστέθηκαν 118 εκατομμύρια ευρώ στις επιχορηγήσεις τους) σαν να πρόκειται για κάποια κρατική επιχείρηση ή έστω σαν να πρόκειται για κάποια επιχείρηση που θέτει την εξυπηρέτηση του πολίτη πρώτη της προτεραιότητα. Ίσως επιχορηγείται ως μια εταιρεία που υπηρετεί πιστά την πατρίδα. Γλυκιά πατρίδα μου... το χρήμα.

Ολόκληρο το άρθρο...